Malaysian Buzz

(SeaPRwire) –   “Peristiwa-peristiwa ini benar-benar berlaku.”

Pengingat yang penting dari pelakon Leonardo DiCaprio tentang bab dalam sejarah yang menyedihkan yang digambarkan dalam Killers of the Flower Moon, filem Martin Scorsese yang dibintanginya bersama Lily Gladstone. Filem ini mendedahkan “pemerintahan keganasan” yang dilakukan oleh sekumpulan orang kulit putih ke atas Bangsa Osage di Oklahoma pada tahun 1920-an demi untung dari minyak di tanah suku Osage.

Walaupun filem ini telah menghasilkan kemenangan bersejarah di Golden Globe untuk Gladstone sebagai wanita pribumi pertama memenangi Pelakon Wanita Terbaik dalam filem dramatik, dan banyak perbincangan Anugerah Akademi, sesetengah pengkritik telah . Namun, masa tayangnya hampir 3.5 jam masih tidak cukup untuk menyampaikan bagaimana kisah-kisah rasisme dan keserakahan telah berlarutan jauh melepasi Bangsa Osage dan ke dalam masa kini untuk memberi kesan kepada kehidupan orang asli Amerika hari ini.

Ramai penonton filem akan berfikir peristiwa yang digambarkan dalam Killers of the Flower Moon adalah insiden berasingan pencurian dan ketidakadilan. Perspektif ini salah. Penjenayah yang digambarkan dalam filem hanyalah individu yang tindakan mereka mencerminkan dasar kebangsaan Amerika Syarikat. Satu siri undang-undang, dari Pembelian Louisiana dan Akta Pemindahan India ke Akta Tanah Ladang dan Akta Dawes, memberi kuasa kepada pendudukan ganas, rampasan, dan pembahagian wilayah dan keluarga pribumi.

Ambil Illinois sebagai contoh. Pada musim bunga 1829, ketika keluarga Sauk sedang berburu musim panas di bahagian barat negeri itu, pendatang kulit putih pindah dan “mengambil alih” beberapa keluarga putih. Ketua Sauk Black Hawk menerima laporan “tiga keluarga kulit putih tiba di kampung kami, dan memusnahkan beberapa pondok kami, dan membuat pagar serta membahagikan ladang jagung kami untuk kegunaan mereka sendiri.” Apabila beliau kembali, beliau melihat, “Saya masuk ke pondok saya, dan melihat sebuah keluarga mendudukinya.” Tentera mengikuti gelombang pendudukan kulit putih awal ini. Selepas bertahun-tahun berperang menentang Bangsa Sauk, mereka dipaksa dipindahkan dari Illinois.

Menjelang akhir kempen berkoordinasi rampasan tanpa pampasan ini merentasi apa yang menjadi Amerika Syarikat, orang asli Amerika mengalami pengurangan hampir sepenuhnya tanah yang mereka panggil rumah selama beribu-ribu tahun. Kawasan di mana mereka kini tinggal lebih terdedah kepada bahaya dan risiko iklim berbanding wilayah di mana mereka tinggal secara sejarah. Pemindahan penduduk dan serangan tentera Amerika Syarikat pada abad ke-19 kedua-duanya berkaitan dengan penurunan pendapatan per kapita di kalangan orang asli Amerika pada abad ke-21.

Undang-undang dan kempen Amerika Syarikat membolehkan lebih daripada sekadar pencurian tanah. Akta Pembiayaan Kebudayaan 1819 bertujuan memusnahkan budaya orang asli Amerika. Akta tersebut secara paksa memindahkan kanak-kanak orang asli Amerika dari keluarga mereka dan menempatkan mereka di sekolah asrama di seluruh negara. Menjelang 1925, kanak-kanak berumur sekolah orang asli berada di sekolah asrama. Selaras dengan falsafah penyeragaman demi “pembinaan semula”, kanak-kanak di sekolah-sekolah ini dilarang bercakap bahasa asli, memakai pakaian tradisional (yang digantikan dengan seragam), atau melaksanakan amalan suku (digantikan dengan amalan Kristian). Pegawai sekolah memotong rambut pelajar, merampas barang-barang ritual, menggantikan nama asli pelajar dengan nama berbahasa Inggeris, dan menghalang, jika tidak melarang, hubungan dengan ahli keluarga dan ahli masyarakat.

Kesan penderaan ini bergaung merentasi generasi. Kajian mendapati kanak-kanak pelajar sekolah asrama menghadapi cabaran kesihatan mental dan penyalahgunaan dadah yang lebih besar berbanding kanak-kanak yang ibu bapa tidak diambil dari keluarga mereka. Kesimpulan serupa timbul daripada Akta Pemindahan India 1956, yang memindahkan keluarga pribumi dari reservasi ke bandar-bandar besar. Dengan kata lain, rampasan tanah, kekayaan, dan kebudayaan yang dialami orang asli Amerika bukan sahaja cerita dari masa lalu negara kita – ia masih menjejaskan kesejahteraan ekonomi dan sosial orang asli Amerika hari ini.

Kisah Bangsa Osage menggambarkan bagaimana peristiwa sejarah menyumbang kepada ketidaksamaan masa kini. Satu tuntutan tunggal kepada rizab minyak dan galian Osage telah menjana lebih AS$ daripada satu abad. Namun, berbanding sepenuhnya pergi kepada warganegara Osage, bahagian hak keuntungan minyak hari ini dipegang oleh bukan ahli Osage disebabkan dekad keganasan dan penipuan yang digambarkan dalam Killers of the Flower Moon. Akibatnya, di tempat yang mungkin sebaliknya menjadi model kekayaan dan kesejahteraan kewangan orang asli Amerika, majoriti penduduk Daerah Osage mempunyai pendapatan di bawah garis kemiskinan, berbanding . Secara kebangsaan, jurangnya lebih curam lagi. Kadar kemiskinan orang asli Amerika adalah ganda kadar kemiskinan orang kulit putih.

Seperti Bangsa Osage terus merasa kesan berlarutan kekejaman sistematik, begitu juga komuniti orang asli Amerika di seluruh negara kita. Kajian mengenai kemiskinan antara generasi mendedahkan realiti yang menyedihkan: 46% kanak-kanak orang asli Amerika yang tinggal dalam isi rumah berpendapatan rendah tumbuh dewasa untuk tinggal dalam isi rumah berpendapatan rendah sebagai orang dewasa, berbanding 29% kanak-kanak kulit putih berpendapatan rendah. Selain faktor-faktor sejarah, orang asli Amerika berhadapan halangan berterusan untuk mendapat akses ke pendidikan dan sekolah yang lebih baik. Mereka lebih terdedah kepada jenayah, keganasan, dan bahaya dari bencana alam. Mereka mengalami lebih ketidakpastian perumahan dan pendedahan kepada racun. Dan, akibatnya, mereka mempunyai pendapatan keluarga yang lebih rendah dari satu generasi ke generasi seterusnya.

Sepenuhnya menangani ketidaksamaan ras dalam kemiskinan antara generasi memerlukan dasar dan campur tangan yang memberi manfaat khusus kepada keluarga dan kanak-kanak orang asli Amerika. Inisiatif ini termasuk segala-galanya daripada dasar meluas seperti meningkatkan pembiayaan K-12, mengurangkan pencemaran, membiayai program gizi, dan memperluaskan Kredit Cukai Pendapatan Diperoleh, kepada pembaharuan lebih terarah seperti mengurangkan disiplin sekolah yang keras, mengurangkan penjara remaja, dan meningkatkan bilangan guru orang asli Amerika. Sebarang strategi dan usaha untuk meningkatkan mobiliti ke atas di kalangan generasi harus memberi keutamaan kepada kedaulatan dan kawalan orang asli.

Pencipta di sebalik Killers of the Flower Moon layak mendapat pengiktirafan atas penggunaan platform dan kuasa bintang mereka untuk menceritakan kebenaran tentang apa yang berlaku kepada Bangsa Osage pada tahun 1920-an. Namun, apabila kredit akhir filem berakhir dan tirai ditutup, ingat kata-kata yang terkenal William Faulkner: “Masa lalu tidak mati. Ia bahkan tidak pernah lepas.”

Mary Pattillo ialah Profesor Harold Washington dalam Sosiologi dan Pengajian Hitam di Universiti Northwestern. Beliau juga menjawat Ketua Jabatan Pengajian Hitam.

Dibuat oleh Sejarah membawa pembaca di luar tajuk berita dengan artikel ditulis dan disunting oleh sejarawan profesional. . Pendapat yang dinyatakan tidak semestinya mencerminkan pandangan penyunting TIME.