(SeaPRwire) – Pada 31 Oktober, beliau adalah pakar nefrologi terakhir di Hospital Al-Shifa dan pakar nefrologi terakhir di Gaza. Apabila ditanya oleh seorang wartawan mengapa beliau tidak akan berpindah ke selatan bersama isteri dan dua anaknya walaupun berlaku serangan bom yang kuat dan tentera Israel semakin mendekat, beliau tidak ragu-ragu. “Dan jika saya pergi, siapa yang merawat pesakit kami? Kami bukan haiwan. Kami berhak mendapat rawatan kesihatan yang sewajarnya. Anda fikir saya belajar perubatan dan ijazah pascasiswazah selama 14 tahun untuk hanya memikirkan tentang nyawa saya dan bukan pesakit?”
Dua minggu kemudian, Dr. Alloh terbunuh bersama beberapa ahli keluarga terdekatnya dalam serangan udara Israel.
Tutup mata anda dan bayangkan bekerja selama berjam-jam di hospital, tanpa peralatan yang sempurna untuk merawat beratus-ratus pesakit yang berdesakan di koridor hospital. Bayangkan melakukannya sambil mengetahui bahawa anda akan menghadapi maut pasti, mengetahui bahawa anda terpaksa meninggalkan keluarga anda. Bayangkan ketakutan, dukacita, kemarahan dan kebimbangan yang anda rasakan, yang Dr. Alloh dan rakan sekerjanya pasti rasakan. Kemudian ingat bahawa di hadapan ketakutan, Dr. Alloh memilih untuk kekal bersama pesakitnya. Beliau mati kerana enggan mempercayai bahawa nyawa beliau kurang bernilai daripada pesakitnya. Beliau menolak sebarang rujukan kepada idea bahawa nyawa orang Palestin boleh dianggap tidak penting, bahawa kematian orang awam boleh dianggap “insidental”. Dengan berdiri bersama pesakitnya, sehingga mengorbankan nyawa beliau sendiri, beliau berdiri untuk kemanusiaan mereka – sesuatu yang dunia luar gagal lakukan secara meluas.
Gaza kini dilanda kegelapan. Israel memotong bekalan elektrik beberapa minggu lalu, bersama-sama bekalan air. Walaupun menyerang hospital adalah jenayah perang, tentera Israel menyasarkan hospital selepas . Rakan sekerja pekerja kesihatan hospital kebanyakannya kehilangan hubungan dengan mereka di dalam. Beberapa mesej teks dari doktor berjaya sampai: “Apabila penembak tepat mengelilingi kawasan hospital, Israel dan Amerika Syarikat terus membenarkan pelanggaran undang-undang antarabangsa Israel. Kami kini sendirian. Tiada seorang pun yang mendengar kami.” Apabila tentera mengelilingi kawasan hospital, Israel dan Amerika Syarikat terus membenarkan pelanggaran undang-undang antarabangsa Israel.
Kepada rakyat Gaza, kepada orang Palestin, tiada keraguan lagi bahawa dunia telah meninggalkan mereka. Sehingga 20 November, lebih 5,000 kanak-kanak terbunuh. Jumlah kematian dilaporkan melebihi 12,000 dan mungkin lebih tinggi lagi.
Sebagai pekerja kesihatan di Amerika Syarikat, seperti saya, kebanyakan kami memberikan perkhidmatan kepada pesakit yang merupakan pelarian dan pemohon suaka yang melarikan diri daripada keganasan di seluruh dunia. Kami melihat kos penindasan dan keganasan yang disahkan negara setiap hari di hospital dan klinik kami. Kami menjadi saksi kepada kisah pesakit kami dan kesan sedemikian pengalaman ke atas kesihatan fizikal dan mental mereka. Kami mendengar mereka dan kami memberitahu mereka bahawa tiada seorang pun yang perlu mengalami apa yang mereka alami. Kami berjanji kepada mereka bahawa kami prihatin terhadap mereka, bahawa mereka selamat kini. Kami berusaha membantu mereka pulih.
Tetapi apakah yang kami katakan kepada pesakit kami apabila kami dan institusi kami di Amerika Syarikat kekal senyap mengenai bilangan kematian dan pengusiran paksa yang mengejutkan terhadap orang Palestin di Gaza? Jika kami tidak memberi nilai kepada nyawa orang Palestin, apakah yang kami katakan mengenai seberapa banyak kami memberi nilai kepada nyawa pesakit kami? Jika kami hanya prihatin terhadap orang setelah mereka menjadi pelarian – selepas melarikan diri daripada trauma yang tidak terbayangkan dan melakukan perjalanan beribu-ribu batu, hanya untuk muncul di pintu hospital kami mencari tempat, mana-mana tempat, untuk pergi – adakah kami sebenarnya prihatin terhadap nyawa mereka? Adakah kami hanya prihatin terhadap orang jika dan apabila mereka terselamat daripada trauma penindasan?
Institusi kami mendakwa menjadi pemimpin dalam kesamarataan kesihatan. Mereka mendakwa memberikan rawatan cemerlang tanpa mengira bangsa atau agama. Tetapi ada kanak-kanak di Gaza yang menyaksikan ahli keluarga mereka dibunuh, dan dunia tidak berbuat apa-apa untuk bertindak balas. Sebagai doktor keluarga dan psikiatri, saya tahu apa kesannya kepada psikologi kanak-kanak, apa kesan gabungan keganasan dan pengabaian terhadap kepercayaan kanak-kanak terhadap nilai diri mereka sendiri.
Salah satu punca utama keletihan di kalangan profesion kesihatan kami ialah kecederaan moral yang dialami oleh pemberi rawatan apabila kami tidak dapat menangani punca sebenar penderitaan pesakit. Terlalu sering, kami melihat pesakit-pesakit yang hanya dapat kami beri rawatan yang terhad dan terlambat. Kami bercakap dengan pesakit tentang rasisme struktur dan trauma antara generasi, tetapi ini rasanya seperti menempelkan plester ke atas lautan kesakitan. Kami mencari cara inovatif untuk menangani PTSD, tetapi sebenarnya apa yang kami mahu ialah agar tiada seorang pun perlu mengalami trauma pada mulanya.
Kini, kami sebagai profesional kesihatan tidak boleh berkecuali dan kami tidak boleh senyap. Kami mesti menggunakan kedudukan kami sebagai pakar dalam kesihatan dan kehidupan manusia untuk menekan institusi kami dan wakil awam meminta gencatan senjata segera. Kenyataan yang mendakwa berkecuali daripada telah melepasi peluang besar dan gagal memenuhi tanggungjawab moral yang kami miliki sebagai pemberi rawatan. Sebagai doktor, saya mengambil sumpah ketika pertama kali memakai jubah putih saya. “Saya dengan ini menumpahkan komitmen saya untuk mengabdikan hidup saya kepada perkhidmatan kemanusiaan.”
Kepada rakan sekerja kesihatan di seluruh dunia, sudah tiba masanya kita merenung kata-kata Dr. Hamman Alloh dan mengingati sebab kita memasuki profesion ini pada mulanya. Sudah tiba masanya kita hidupkan nilai-nilai yang ditunjukkan oleh pekerja kesihatan berani di Gaza. Sudah tiba masanya kita berdiri untuk kemanusiaan orang Palestin dan menghentikan genosid ini. Kerana jika kita tidak berdiri untuk orang Palestin, siapakah yang akan berdiri untuk pesakit kami? Adakah inilah sebab kita menjadi profesional kesihatan, hanya untuk memikirkan tentang nyawa kita sendiri?
Artikel ini disediakan oleh pembekal kandungan pihak ketiga. SeaPRwire (https://www.seaprwire.com/) tidak memberi sebarang waranti atau perwakilan berkaitan dengannya.
Sektor: Top Story, Berita Harian
SeaPRwire menyediakan perkhidmatan pengedaran siaran akhbar kepada pelanggan global dalam pelbagai bahasa(Hong Kong: AsiaExcite, TIHongKong; Singapore: SingapuraNow, SinchewBusiness, AsiaEase; Thailand: THNewson, ThaiLandLatest; Indonesia: IndonesiaFolk, IndoNewswire; Philippines: EventPH, PHNewLook, PHNotes; Malaysia: BeritaPagi, SEANewswire; Vietnam: VNWindow, PressVN; Arab: DubaiLite, HunaTimes; Taiwan: TaipeiCool, TWZip; Germany: NachMedia, dePresseNow)