Malaysian Buzz

(SeaPRwire) –   Undang-undang antarabangsa seharusnya menghalang keganasan tentera, membantu menghukum mereka yang bersalah, dan memberikan panduan tertentu untuk melakukan peperangan secara beretika. Di Ukraine dan Gaza, undang-undang antarabangsa nampaknya tidak melakukan apa-apa perkara ini. Walau bagaimanapun, konflik ini masih menekankan bahawa undang-undang antarabangsa adalah apa yang kita ada dan, lebih daripada sebelumnya, memperkukuhkannya mesti menjadi keutamaan moral dan politik.

Undang-undang antarabangsa hadir dalam semua perbincangan awam mengenai dan tindakan Israel. Semua orang – dari pemimpin dunia hingga media dan orang awam di media sosial – bercakap tentang hak negara untuk membela diri, keperluan untuk memastikan jenayah perang tidak dilakukan, dan menjamin jangkauan bidang kuasa mahkamah antarabangsa apabila berlaku. Berdasarkan berapa banyak undang-undang antarabangsa dibincangkan dalam konteks peperangan, kita mengharapkan ia menghalang realiti peperangan. Tetapi, untuk tiga sebab, peperangan di Ukraine dan Gaza nampaknya menunjukkan kelemahan undang-undang antarabangsa.

Pertama, peperangan ini telah menyebabkan kekejaman yang tidak terbayangkan tetapi pemimpin dunia telah mengambil bahasa undang-undang untuk membenarkannya. Rusia telah menawarkan justifikasi undang-undang untuk apa yang jelas merupakan peperangan agresif, yang mengancam kemandirian Ukraine dan telah membunuh beratus-ratus rakyat Ukraine, mencederakan dan mengusir banyak lagi. Berbeza dengan Rusia, Israel mempunyai tuntutan yang boleh dipercayai untuk bertindak atas dasar membela diri. Tetapi ia terus melanggar undang-undang peperangan dalam tindak balas terhadap serangan yang menyebabkan 1,200 orang maut. Tentera Israel mengekalkan kesahan serangan yang memusnahkan hospital, sekolah, dan tempat ibadat – serangan yang telah membunuh sekurang-kurangnya , kebanyakannya wanita dan kanak-kanak. Operasi tentera yang menyebabkan dikatakan memenuhi peraturan melaksanakan peperangan. Realiti peperangan ini nampaknya mencadangkan bahawa undang-undang antarabangsa melegitimasi daripada menghadkan keganasan.

Kedua, Mahkamah Jenayah Antarabangsa (ICC) – dicipta pada 1998 untuk mempertanggungjawabkan mereka yang melakukan jenayah perang, jenayah terhadap kemanusiaan, atau genosid – secara menonjol menyiasat tetapi tidak menghukum pelanggaran dalam konflik ini. Hari kedua ulang tahun – yang menyaksikan ratusan awam Ukraine ditortur, diperkosa, dan dibunuh – akan menghampiri tetapi tiada pelaku dibawa ke muka pengadilan. Langkah luar biasa ICC untuk mengeluarkan surat tuduhan terhadap ketua negara yang duduk yang merupakan ahli tetap Majlis Keselamatan PBB hampir tidak mengganggu Vladimir Putin. Penyiasat ICC Karim Khan telah bersuara menentang serangan Hamas pada 7 Oktober serta penggunaan kekerasan Israel di Gaza. Walau bagaimanapun, prospek waran tangkapan tidak menghalang serangan tidak berbeza terhadap Israel mahupun olehnya. Israel selanjutnya gagal memenuhi kewajipannya untuk membenarkan bantuan kemanusiaan memasuki Gaza yang dikepung. Hamas pula gagal melepaskan . Semua ini telah menyemarakkan kepercayaan bahawa undang-undang antarabangsa tidak berdaya.

Akhir sekali, di seluruh dua konflik ini, perbincangan mengenai undang-undang antarabangsa tidak konsisten dan bertegangan dengan penilaian etika akal fikiran biasa. Walaupun jelas terdapat perbezaan antara peperangan di Ukraine dan Gaza, Pentadbiran Biden telah menyamakan menghantar senjata ke Ukraine dan Israel sebagai sebahagian daripada perjuangan global antara . Ketua Suruhanjaya Eropah, Ursula von der Leyen, telah mengutuk serangan Rusia terhadap infrastruktur awam di Ukraine, hampir dalam nafas yang sama sebagai menyatakan simpati apabila ia memusnahkan loji kuasa terakhir yang berfungsi di Gaza dan menjadikan Jalur itu hampir . Sokongan tidak kritis untuk Israel menyemarakkan tuduhan, , bahawa Barat hanya menggunakan undang-undang antarabangsa untuk menghalang “yang lain”.

Apabila hujah undang-undang mengikuti pertimbangan politik daripada etika, seperti yang dilakukan Pentadbiran Biden dan sekutu Eropah, adakah undang-undang masih boleh membantu kita memahami dunia? Ukraine dan Gaza telah mencipta krisis keyakinan dalam projek untuk menghalang peperangan dengan undang-undang antarabangsa, tetapi menolaknya sepenuhnya akan menjadi kesilapan besar.

Untuk permulaan, adalah penting bagi kita memahami tujuan dan lingkupan undang-undang antarabangsa. Undang-undang antarabangsa tidak melarang semua tindakan yang kita anggap menjijikkan dengan betul. Ia tidak boleh kerana peperangan tidak boleh dijalankan tanpa keganasan yang tidak adil secara moral. Jika undang-undang melarang semua keganasan yang tidak adil secara moral, ia akan membuat peperangan mustahil, dan peperangan akan kembali menjadi zon tanpa undang-undang yang lebih berbahaya. Juga undang-undang antarabangsa tidak boleh “mengakhiri ketidakberdayaan” dalam peperangan, seperti yang dijanjikan secara tidak bijak oleh pencipta ICC. Pelanggaran meresap dalam peperangan, peperangan meresap dalam geopolitik, mahkamah mesti memilih, dan menghukum orang atas pelanggaran mengambil masa. Pentingnya, dalam masyarakat domestik, kita memikirkan pertanggungjawaban undang-undang bernilai walaupun ia tidak menghalang pelanggaran pada mulanya dan penjenayah tidak dibawa ke muka pengadilan. Remedi pertama untuk krisis keyakinan dalam undang-undang antarabangsa adalah pemahaman yang lebih realistik tentang apa yang boleh dilakukan undang-undang dalam peperangan. Undang-undang tidak boleh menukarkan peperangan menjadi apa-apa selain bencana moral yang ganas. Tetapi undang-undang antarabangsa boleh dan telah membuat peperangan kurang mengerikan daripada yang sebaliknya.

Itulah tentunya harapan banyak orang terhadap Mahkamah Keadilan Antarabangsa (ICJ) menuduh Israel melanggar konvensyen genosid di Gaza. Walaupun ICJ jatuh pendek daripada memerintahkan gencatan senjata dalam penghakimannya pada Jumaat, ia telah menentukan bahawa tuduhan genosid tidak mustahil dan memerintahkan Israel untuk menyediakan bantuan kepada penduduk Gaza. Apa pun yang dibuat terhadap keputusan ICJ, ia merupakan kesilapan untuk meninggalkan kemampuan undang-undang untuk mencegah sesetengah keganasan yang tidak adil secara moral kerana ia gagal mencegah semua atau bahkan kebanyakan daripadanya.

Pemahaman realistik tentang had undang-undang antarabangsa dan penghargaan terhadap pencapaiannya sahaja tidak cukup untuk mengatasi krisis keyakinan ini. Undang-undang antarabangsa perlu diperkukuhkan. Ini bermakna membuat undang-undang antarabangsa menjadi keutamaan politik dalam peperangan dan memastikan bantuan dan sokongan diplomatik bergantung kepada pematuhan, terlepas dari negara mana yang mengelakkan tanggungjawabnya. Selain itu, apabila pemain jahat mengambil bahasa undang-undang antarabangsa, mereka perlu dipanggil dengan lebih kuat, sama ada kawan atau lawan. Apabila negara menyalahgunakan undang-undang untuk membenarkan tingkah laku haram, tindakan yang sewajarnya bukanlah menolak undang-undang, tetapi menunjukkan penyalahgunaannya.

Ia semakin jelas kepada semua orang bahawa undang-undang antarabangsa tidak dapat memenuhi semua peranan yang paling diharapkan daripadanya. Tetapi minat yang semakin meningkat dalam undang-undang antarabangsa juga menunjukkan satu bidang persetujuan yang jarang: Undang-undang relevan dalam peperangan. Kita mesti membina persetujuan ini kerana peperangan tanpa undang-undang tidak ada pilihan sama sekali.